Prawda jest taka, że wraz z COVID-19 przyszło spowolnienie gospodarcze, a jego następstwem jest spadek cen węgla koksującego poniżej progu rentowności. Początkiem września z nadzieją przyglądaliśmy się globalnemu przemysłowi, jednakże już miesiąc później okazało się, że najgorsze może być dopiero przed nami. Wszyscy boją się paraliżującego lockdownu, a pamiętajmy, że kopalnia to nie sklep, w którym gasimy światło, a za miesiąc najwyżej się je zapali. Widmo postoju to pozaciskane i pozalewane wyrobiska wraz z całą infrastrukturą, w skrajnych przypadkach nie do odratowania.

Przy okazji jako Ślązacy i Górnicy dowiedzieliśmy się, że jesteśmy czarnymi owcami Polski – najwięcej zachorowań i szerzenie pandemii, oczywiście z naszej winy. Problem polega na tym, że każdy pracownik JSW S.A. miał zrobiony test, a absencja w tym czasie była jedną z najniższych od lat, za co należą się ogromne podziękowania za zaangażowanie załogi JSW. Dodatkowo w pobliskich marketach z zagranicznym kapitałem WSZYSCY zdrowi. Ciekawi mnie tylko jak ocenimy te zawirowania za kilka lat, gdy już wszystko, albo prawie wszystko będzie jasne.

Wyczekiwane wsparcie z PFR-u to solidna pożyczka, która pozwoliłaby spółce utrzymać inwestycje i być w pełni przygotowanym na powrót koniunktury. Oby okazało się, że decydenci wyciągnęli wnioski i nie będzie powtórki sprzed kilku lat, kiedy to był popyt, wysokie ceny, a my mieliśmy (za)mało ścian. W przypadku braku pomocy przyszły rok może okazać się prawdziwym wyzwaniem dla zarządu i strony społecznej.

Osobiście w ujęciu globalnym jestem optymistą. Wiele wskazuje na to, iż rok 2021 może przynieść nawet nowe ATH cen węgla koksującego. Można pokusić się o stwierdzenie, iż obawiać się należy tylko Unii Europejskiej, gdyż to właśnie w Brukseli pojawiają się szalone pomysły dotyczące kolejnych sztucznych obciążeń fiskalnych mających na celu unicestwienie europejskiego przemysłu, co jest tym bardziej absurdalne, kiedy przywołamy jej genezę – Europejska Wspólnota Węgla i Stali.