W Polsce jest świętem państwowym od 1950. W Polsce po 1989r  święto straciło na ważności. Główny powód – to niechęć do przymusu świętowania i towarzyszącej mu oprawy polityczno-ideologicznej w PRL-u. Dzisiaj oprócz symbolicznych manifestacji, w niektórych miastach kraju, sprowadza się do złożenia kwiatów i przemówień pod pomnikami czy tablicami upamiętniającymi strajki lub ważne wydarzenia. Organizowane są również pikniki oraz imprezy plenerowe. Te jednak najczęściej przypominają o kolejnej rocznicy przystąpienia Polski do Unii Europejskiej.

Brak masowych demonstracji 1 maja nie oznacza wcale, że nasz kraj jest rajem dla pracowników. Nadal potrzebne są działania na rzecz równości i sprawiedliwości społecznej, przestrzegania prawa pracy, walki z rozwarstwieniem społecznym, dyskryminowaniem pracowników. I o takie wartości wciąż walczą związki zawodowe. Ostatnio środowisko nauczycielskie najostrzej pokazało poprzez swój strajk, jaka jest szara rzeczywistość ludzi pracy. W ramach naszej federacji Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych aktywnie zabiegamy, jako ZZG  w Polsce, o wdrożenie zarówno w Polsce jak i całej Unii Europejski zasady „równa płaca za tę samą pracę w tym samym miejscu”. Postulujemy wprowadzenie odpowiedniego prawa europejskiego w tym zakresie, jak również wprowadzenie w życie zasad Europejskiego Filaru Praw Socjalnych. Wciąż negocjujemy układy zbiorowe pracy w górnictwie, które polepszyłyby warunki pracy i płacy naszej branży. A w poszczególnych spółkach i zakładach walczymy o lepsze płace. W niektórych udało się osiągnąć wyższe wynagrodzenia dla pracowników. W innych negocjacje wciąż trwają.